De grootste angst die een mens kan hebben is controle verlies.

Wanneer er sprake is van controle verlies gaat het lichaam over op paniek stand.

Paniekstand is  een overlevingsstand.

Ook niet gerichte diffuse, angst die misschien zijn oorsprong heeft in je kinderjaren, zal een richtlijn die hem gerust stelt, aangrijpen.

Leiding/autoriteit kan op dat moment de veiligheid/geruststelling bieden waar de angst zich op richt.

Duidelijke richtlijnen worden dan snel de strohalm waar je je aan vasthoudt.

Zaken die hun definitieve waarde hebben gekregen gaan naar het onbewuste zodat je er niet meer over hoeft na te denken maar direct kunt handelen.

​

Gevaarlijke situaties geven in je brein een gelijksoortige reactie en dus ook een gelijksoortige beloning op de afloop.

Daarom is er voor je brein geen verschil tussen de Efteling en een ongeluk met goede afloop.

Bij angst ontstaat een cluster van lichamelijke reacties, denken en gedrag die passen bij die gevoelens (bijvoorbeeld zweten, verandering van ademhaling, hartslag, en pupillen).

Bij angst is er meestal sprake van brede oriëntatie op je omgeving.

Er is sprake van gevaar, bedreiging, schaamte of  risico's.

Ooit was er moed nodig om aan eten te komen.

Waar sta je, wat zijn je opties en wat zijn de gevolgen daarvan zodat je toe kunt slaan of vluchten..

Die oriëntatie is de basis van deze emotie (maar verveling of overprikkeling kan er ook aan vooraf gaan).

In de natuur was het van levensbelang om te onthouden waar je wel en waar je niet achteraan moest. We zijn dus sterk geworden in het onthouden van de omstandigheden van die situatie.

​

Angst onderdrukt het immuunsysteem.

Het immuunsysteem onderdrukt het geheugen.

Het geheugen wijst dit herstelsysteem af {omdat deze herhaling gevaar zou  kunnen opleveren}

Het immuunsysteem wat je hersteld (met geleerde herhaling) werkt niet wanneer er sprake is van onverwerkte angst. Het leert dan dat deze situatie niet goed opgelost is.

Meestal gaan we dan over op wat in de natuur "playing dead " genoemd wordt.

Je verstild, versteend, verlamd...letterlijk of figuurlijk.

Vaak geef je dan een verklaring i.p.v. te "voelen wat je voelt ".

​

Je moet soms allerlei lagen emoties doorvoelen voor je de oudste eerste angst herkent. Dat zijn dus die situaties waar je met een slap handje over woede verteld of met een vuist verteld dat je zo verdrietig bent. 

Zo gaat overgave of woede vaak vooraf aan angst.

Overgave of woede zul je echter niet altijd associëren met angst.

Schrik, de reactie op een onverwachte gebeurtenis en vrees, de angst voor iets specifieks horen bij deze groep maar ook schaamte en opwinding behoren hiertoe.

Opwinding in negatieve zin of positieve zin.

Denk bijvoorbeeld aan de opwinding voor een feestje. Je weet niet wat er gaat komen. Je kunt dit plaatsen onder de noemer oriënteren.

​

Zonder angst loop je onder een bus of wordt je meegesleurd in gevaarlijke avonturen. 

Je angst kun je onderdrukken als die angst irreëel is (maar wat zit daaronder} maar zonder meer je angst negeren is als met je ogen dicht door het stoplicht rijden...

Onderzoek op echtheid. Vaak zit er een oude echte angst onder. Doorvoel die.

​

Het eindpunt van angst is machteloosheid. Angst zonder opties.

Machteloos om te kunnen vluchten of te kunnen vechten.

Dan blijft er niets anders over dan "playing dead". Passief wachten.

In de natuur geeft een dier zich over als het een machteloze prooi is voor zijn jager. Dit is een situatie die in de natuur nooit langdurig is. Hij gaat dood of kan alsnog vluchten of vechten. Dus als het bij de mens langdurig gebeurt kost dit enorm veel energie (zie lich.reactie).

​

Angst is nuttig en helpt om te beoordelen of je ergens in mee moet gaan ja of nee.

Neem angst altijd serieus totdat je ratio kan beredeneren dat er echt geen sprake van gevaar is.

Mogelijk is er onvermogen of nog geen doelgerichtheid.

Oriëntatie is hierbij een vaak voorkomend woord.